Ze is er nooit. Werken. Altijd maar werken. 

Nieuw leven opbouwen. 

Trots. Wij zijn niet anders dan de rest. 

Eigen kamer. 15. Eindelijk rust. Eindelijk deur op slot. 

Niemand dringt mij iets op. 

Dit is mijn leven. 

Nieuw leven. 

Niemand nodig. 

Ik ben anders dan haar. 

Kan haar niet aanvaarden. 

Laat me met rust verdomme. 

Goede herinneringen. 

Ik herinner me niets. 

Mijn hoofd is leeg. Mijn hoofd is vol. Ik wil niet denken. 

 

​

Sachli Gholamalizad, een jonge actrice van Iraanse afkomst, zoekt in A reason to talk naar verklaringen voor de moeizame relatie die ze met haar moeder ondervindt. Ze duikt in haar familiegeschiedenis en gaat de confrontatie aan met haar moeder en grootmoeder. 

 

In A reason to talk monteert Sachli zelfgedraaide beelden (uit Iran en België), dagboekfragmenten, herinneringen, romans en soundscapes tot een eigenzinnige voorstelling. De vele lagen en tegenstellingen in het leven van deze drie vrouwen worden door het gebruik van verschillende media op de scène tot leven geroepen. 

 

​

Is het een verhaal van uitersten dat eigen is aan het opgroeien in twee culturen of is het een verhaal dat eigen is aan moeders en dochters? 

​

De voorstelling was tijdens het Mestizo Arts Festival 2014 te zien als Work In Progress.